|
||||||||
“ A fusion of roots, folk and mesmerizing trance blues… “ Sean Poluk is een Canadese gitarist, singer-songwriter en een beetje een “excentriekeling” in het genre. Zijn atypisch gedrag verklaart zich in zijn opwindende interpretatie van de blues, met als doel, om iets nieuws en speciaals te creëren: “Een fusie van roots, folk en betoverende trance blues…”. Hoewel Poluk primair trouw blijft aan het genre, injecteert hij zijn eigen stijl zo perfect in zijn songs, dat lijnen wazig worden en categorieën onbelangrijk lijken. Poluk’s blues lijkt in een donkere, naar whisky riekende honky-tonk geschreven te zijn, maar speelt zich af in de tijd waarin we nu leven. Voor zijn debuutalbum ‘Never’ [2012] nodigde Sean Poluk al Spaanse en Canadese backing muzikanten uit. Rond 2014 bracht hij een reeks live video’s uit om ons verder van zijn muzikale escapades en nieuwe repertoire op de hoogte te houden. Als songwriter bleef Poluk zoeken naar en werken aan nieuwe nummers voor een tweede album. Het resultaat ‘No More Hate’ werd vorig jaar in eigen beheer uitgebracht. “ World music with an impressionistic blues touch… “ Aan ‘Never Going to Lose’, de opvolger, werkten ook weer Latino muzikanten (uit Spanje en Venezuela) mee. Sean Poluk’s relaxte groove wordt hier warm en hallucinerend ingekleurd door de zang van Edith Salazar, Tomasito García: fluit, sax, bandola (Spaanse luit), cuatro (lijkt op de ukelele), mandoline & jambe en Daniel Mora: maracas (sambaballen). De ritmesectie bestaat uit David de la Fuente: drums & Pastor Giménez: e- bas. Dat is wereldmuziek met een impressionistische blues touch. ‘Never Going to Lose’ is Poluk’s derde samenwerking met zanger en producer Edith Salazar. Het betoverend gevoel waarvan ik sprak, vind je in de tien originele nummers zoals “Little by Little”, “Sometimes”, “I Don’t Mind” en “Everybody Lies”. Ze bieden beknopte uitspraken die voortkomen uit Poluk’s blues roots en muzikale achtergrond. Zijn kenmerkende groove maakt hem uniek. Zoek hier niet naar uptempo nummers of naar uitgesproken resonator gitaarspel. Alles draait ook op zijn nieuwe album om een gekalibreerde trance blues stijl, neergelegd op een spookachtig muzikaal canvas. Ik vermeld hier verder ook nog “Ragged Blues”, “Forever is a Long Time”, “Niña” en “Waterloo is the Last Stop” o.w.v. de volledigheid, maar ook omdat kiezen moeilijk blijft. Nog altijd op zoek naar iets nieuws? Naar “aparte” blues, blues waarbij de boodschap het medium overtreft? Dan is er, voor hen die hem na twee albums nog niet kennen, Sean Poluk, een Canadees die in Spanje een thuis vond en die er opnieuw met een album ‘Never Going to Lose’ en dito beleving staat. “ Still looking for something “special”? For blues where the message surpasses the medium? For those who don't know him after two albums, there is Sean Poluk, a Canadian musician who found a home in Spain and who once again has an album ‘Never Going to Lose’ with an own specific groove and experience… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Sean Poluk: |
||||||||
|
||||||||
.jpg)
